به گزارش رویترز یک بررسی جدید نشان می‌دهد در مواردی که آزمایش‌هایی مانند سی تی اسکن و سونوگرافی بلافاصله پس از ورود بیمار به درمانگاه اورژانس تجویز می‌شود، تنها در یک سوم موارد به تشخیص بیماری کمک می‌کند.
دکتر ماتیو سیبالد، متخصص قلب در دانشگاه تورونتو که در این تحقیق شرکت نداشته است، در این باره گفت: "فرآیند طبابت هنوز رابطه‌ای شخصی میان بیمار و پزشک است. تنها با تکیه کردن بر تکنولوژی نمی‌توان به تشخیص رسید."
همچنین استفاده مکرر از روش‌های تصویربرداری مانند سی‌تی اسکن که هر بار بیمار در معرض مقدار کمی پرتوتابی قرار می‌دهد، در درازمدت خطر ابتلا به سرطان را می‌افزاید.
پژوهشگران برای اینکه دریابند چنین اسکن‌هایی تا چه حد به تشخیص بیماری کمک می‌کنند، در طول یک دوره دوماه همه بیمارانی را که به بخش اورژانس یک بیمارستان مراجعه کرده بودند و سپس در بیمارستان بستری شده بودند، پیگیری کردند.
442 بیمار با بیماری‌های گوناگون در طول دو ماه وارد این بررسی شدند. هر یک از آنها به طور جداگانه بوسیله دو دکتر، یک دستیار و یک پزشک ارشد، که از بیماران درباره شرح حال قبلی پزشکی‌شان سوال می‌کردند، معاینه می‌شدند.
هر دوی این پزشکان به نتایج همه آزمایش‌های معمول شامل آزمایش خون و ادرار، و هر اسکن اضافی که در هنگام مراجعه اولیه بیمار به درمانگاه اورژانس انجام شده بود، دسترسی داشتند.
استفاده مکرر از روش‌های تصویربرداری مانند سی‌تی اسکن که هر بار بیمار در معرض مقدار کمی پرتوتابی قرار می‌دهد، در درازمدت خطر ابتلا به سرطان را می‌افزاید.
سپس این پژوهشگران با مقایسه تشخیص اولیه این دو پزشک و تشخیص نهایی که پس از بستری شدن به دست آمده بود، دقت تشخیصی آنها را ارزیابی کردند. آنها همچنین از این پزشکان درباره عواملی که آنها بیش از همه هنگام تشخیص به آن تکیه می‌کنند، سوال کردند.
هر دوی این پزشکان در 80 تا 85 درصد موارد، بیماری را درست تشخیص داده بودند. تنها در یک مورد از هر شش بیمار آزمایش‌های اضافی (که در اغلب موارد سی تی اسکن، معمولا از سر) در درمانگاه اورژانس انجام شده بود- انجام شده بود و برای بقیه بیماران تنها آزمایش‌های معمول مانند آزمایش‌های ساده خون، ادرار و قلبی داشتند.
اما حتی در مورد بیمارانی که اسکن‌های اضافی داشتند، بر اساس گفته‌‌های پزشکان معاینه‌کننده تنها در یک سوم موارد این تصویربرداری‌ها به تشخیص آنها کمک کرده بود.
در مقابل، سابقه پزشکی بیمار به علاوه معاینه جسمی مهمترین عوامل در تشخیص درست پزشک در حدود 60 درصد موارد بود.
هنگامی که آزمایش‌های ساده و پایه نیز به این دو عامل افزوده می‌شد، این سه عامل اساس تشخیص درست در 90 درصد موارد بود.
به گفته این پژوهشگران سی تی اسکن در برخی از موارد مانند موارد آسیب سر و هنگامی که پزشکان می‌خواهند وجود خونریزی را بررسی کنند، اهمیت دارد، اما نکته مهم این است که تنها با تصویربرداری از بدن فرد نمی‌توان به تشخیص رسید.
انجام سی‌تی اسکن‌های اضافی بی‌زیان نیست. گرچه هر بار اسکن بیماران را تنها در معرض مقدار کمی از پرتوتابی قرار می‌دهد، اما قرار گرفتن در معرض پرتوها خاصیت تجمعی دارد، واین مقادیر به پرتوتابی‌های دیگر در موارد تصویربرداری های دیگر مثلا برای تشخیص زودرس بیماری‌ها در طول زندگی اضافه می‌شود، و در درازمدت اثر زیانبار خود را به جای می‌گذارد.
به علاوه در این اسکن‌ها ممکن است توده مشکوکی یافت شود، و این وضعیت به اسکن‌های بیشتری می‌انجامد.
سی تی اسکن به خصوص در آمریکا چند صد دلار خرج برمی‌دارد و استفاده از آن به طور مداوم در حال افزایش است. شمار تخمینی سی‌تی اسکن‌ها در آمریکا در سال 2007، 72 میلیون مورد بود.
سیبالد میگوید:" شرح حال بیمار هنوز مهمترین جزء اطلاعات برای پزشکان است و مهارت‌های بالینی پایه‌ای در اغلب موارد به تشخیص دقیق می‌انجامد."
